SAVAŞ VE BARIŞ
Lev TOLSTOY
Çeviren:Attila TOKATLI
(OdaYayınları, Birinci basım, 1987, dört cilt)
(1.cilt 566 sayfa,2.cilt 464 sayfa, 3.cilt 448 sayfa, 4.cilt 400 sayfa)
Tolstoy’un en büyük eseri olan “Savaş ve Barış” hakkında çok şey söylmeye gerek yok. Savaşın bütün yanlarını anlatan, onu destansılıktan, kahramansallıktan çıkarıp, insancıllaştıran bir kitap. Ama en etkilendiğim bölümlerinden biri, Prens Andrey’in savaşta yaralanırıp, sırt üstü kalışıdır.
Sıhhıye gelen dek, gökyüzüne bakakalan Andrey, bu yarayla birlikte, yaşamla tanıştığını farkediyordu. Hayatında ilk kez, yere uzanmış, gökyüzünü seyrediyordu. Hergün üstünde uzayıp duran gökyüzünü ayrımsıyordu.
Henry’de oldukça olağan üstü bir kişilik olarak ortaya çıkıyor. Aşkın bu adamdaki yansıması görmeğe değer. Onun özellikle aile babası kimliği, o ilk baştaki çizdiği kimliğiyle kıyaslandığında; insanda kocaman bir gülümsemeye dönüşüyor.
Oldukça iyi bir biçimde tasvir edilmiş bir insanlık tablosu; savaştaki ve barıştaki insanlar… Barışta aşklar, duygu yumaklarıyla boğuşan insanlar, savaşta kahramanlıklar, ölümle yüzleşmeler…
Savaşın bir tarafında Napolyon olduğunu da söylemeyim. Bu eser aynı zamanda, Avrupayı titreten Napolyon’un Moskava’da yenilişi ve düşüşünün de öyküsünü oldukça güzel bir dille işlemektedir.
