SAVAŞIN EN KANLI GÜNLERİNDEN BİRİ
Asker,en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üstünde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu ve:
-Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?
-Delirdin mi? der gibi baktı teğmen… Gitmeye değer mi?
Arkadaşın delik deşik olmuş… Büyük olasılıkla Ölmüştür bile… Kendi hayatını tehlikeye atmaya değmez…
Asker ısrara etti ve teğmen ona “peki” dedi…”Git o zaman”
İnanılması güç bir mucize…
Asker o ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü…
Birlikte siperin içine yuvarlandılar…
Teğmen kanlar içindeki askeri muayene etti… Ve arkadaşına döndü:
-Sana hayatını tehlikeye atmana değmez demiştim, arkadaşın çoktan ölmüş…
-Değdi teğmenim… dedi asker
-Nasıl değdi?… dedi teğmen. Bu adam ölmüş görmüyor musun?
-Gene de değdi komutanım…
Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağ idi… Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için…
VE ARKADAŞININ SON SÖZLERİNİ HIÇKIRARAK TEKRARLADI…:
-MEHMET!… GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!… demişti arkadaşı…
Geleceğini biliyordum…
