EVCİK – En güzel şiirler

EVCİK

Kapı önünde ayşe
Hanım hanımcık iş gördü,
Sonunda kendine göre
Bir yuva kurdu.

İlk ben oldum misafiri,
Güle güle otur’a gittim.
Bir yüksük-fincanda getirdiği
Hayal kahveyi içtim.

Kibrit kutusu şeklinde
Oturmuştuk bahçeye karşı.
Ortada hokkadan bir masa,
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.

Gözüm gazoz kapaklarına gitti,
Sorup öğrendim; kapkacakmış.
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri:
Bu kış odun yakacakmış.

Yangın yeri bir arsadan bulduğu
Cam kırıkları; para.
Ev çevirmek kolay, diyordu,
İş tutumlu olmakta. ayşe’yi o anda görmeliydiniz!

Eski kadınların kanıyla evcimen
Sisli geleceklere hazırlık
Çıkmış çocuk varlığından
Zamanların ötesine tertemiz.

Ayşe’m gibi, dünyada,
Ayşe’ler dolu.
Hepsi “evcik” oynar
Öteden beri.

Ayşe’ler büyür,
Günün birinde
Oyun-ev’leri
Sahici olur.

Ama hepsinin mi?
Hepsinin değil.

Ayşe’lerin kimisi
Yuvadan evden yoksun
Sert rüzgarlar önünde
Güz yaprakları gibi
Boşluklara savrulur.

Behçet Necatigil

%%%%%%%

En güzel şiirler, Güzel şiirler, Çocuk şiirleri, Çocuklar için şiirler, Ünlü şairlerin şiirleri

21 Yorum
  1. 13 Nisan 2013
  2. 13 Nisan 2013
  3. 13 Nisan 2013
  4. 16 Nisan 2013
  5. 19 Nisan 2013
  6. 24 Nisan 2013
  7. 06 Mayıs 2013
  8. 06 Mayıs 2013
  9. 08 Mayıs 2013
  10. 09 Mayıs 2013
  11. 09 Mayıs 2013
  12. 13 Mayıs 2013
  13. 20 Mayıs 2013
  14. 31 Mayıs 2013
  15. 31 Ekim 2013
  16. 31 Ekim 2013
  17. 31 Ekim 2013
  18. 31 Ekim 2013
  19. 26 Aralık 2017
  20. 26 Aralık 2017
  21. 25 Aralık 2019

Yorumunuzu Yazınız

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir