BİR BAYRAM SABAHI

   BİR BAYRAM SABAHI

 Bir bayram sabahıydı, heyecanlı bişekilde uyandım. Kalbim küt küt atıyordu. Babamın aldığı bayramlıklarık giydim. Babamın byram namazında dönmesini bekliyordum. Bütün heyecanımla babam geliyor mu diye evimizin penceresinden sokağı gözlüyordum. Heyecanımı üzüntüye dönüştürecek, acı bir sesin ve bu sesin geldiği yöne baktığmda kaldırıma oturmuş sekiz dokuz yaşlarında kıyafetlerinin kendisine artık küçük ancak; yüzünün ve kalbinin güzellüğünü hissettiğimküçük bir kızın görüntüsüyle kalbimi durduracak kanımı donduracak görüntüyle karşılaştım Kendimi bir anda bu çocoğun yanında buldum. Bu bayram sabahı, bu mutlu günde onu üzen şey neydi acaba? Biraz buruk, biraz ürkerek kısık bir sesle neden ağladığını sordum. Küçük kız cevap vermiyor, sadece ağlıyordu. Soğuktan üşümüş eli ayağı titriyor hıçkırıklarla ağlamağa devam ediyordu. Onı zorla ikna edip evimize götürdüm.

  –aç mısın? Neden ağlıyorsun… sorularıma yanıt almam çok uzun sürdü. Başından gençleri öğrendiğimde ona hak vememek imkansızdı.daha bir yıl bile olmamış yine böyle bir bayram sabahı babasının şehit olduğu haberi gelmiş iki kez o küçücük yüreği büyükbir sarsıntı daha geçirmiş annesini de trafik kazasında kaybeden babaannesinin yanında yaşayan bu kız işte bu bayram sabahı babasını hatırladığından ağladığını öğrendim. Yemek yedikten sonra bana artık gelmeyen kıyafetlerimi ve artık oynamadığım oyuncaklarımı da ona vermeye karar verdim.

  Babam namazdan gelmiş ailece kahvaltımızı yapmış ve büyüklerimizle byramlaşmak için yola çıkmış önce ona :

n      sakın üzülme baban bu vatan için şehit olmuş bununla gurur duymalısın

n        Baban onu da benden ayırmadan byram hrçlıklarımızı verdi. Hep bereber onun evine giderek babaannesini de ziyaret edip; küçük kızı orada bırakıp ayrılırken son bir kez daha sarılarak;

n        –üzülme sakın, seni kardeşim gibi sevdim, bundan sonra senin de bir annen, baban, ablan var artık.

n        Diyerek ayrıldım.

n               HALİME ARABACIOĞLU