ÇÖZÜM ODAKLI TERAPİ

ÇÖZÜM ODAKLI TERAPİ

Çözüm odaklı terapini öncülüğü Steve de Shazer , İnsoo Kim Berg ve onların meslektaşları tarafından yapılmıştır. Çözüm odaklı terapi hakkında geniş çalışmaları bulunan De Shazer’ın ilgisini Gregory Bateson (1972; akt. De jong)’un haberleşme üzerine ilk çalışmaları ve Milton Erickson’un psikoterapi yaklaşımları çekmiştir.

O ve Insoo profesyonel kariyerlerini bireysel ve grup çalışmalarıyla geçirdiler ve ailelerde çok çeşitli problemler olduğunu gördüler. Onlar aynı zamanda diğer pek çok profesyonellere kısa süreli aile terapisi prosedürünü dünyanın her tarafında öğrettiler.
De Shazer ve Insoo çalışmalarına öyle inandılar ki, danışanlarıyla çalışmalarındaki güncel süreçlerin yansımalarını, gözlemlerini, geleneksel bilimsel çalışmalardan nasıl daha fazla etkili olduğunu ifade ettiler. Terapi davranışlarının nasıl olacağına ilişkin alışıldık fikirler onlar tarafından kabul edilmedi. 1970 li yıllarda toplumsal kurumlar üzerinde çalışmalar yapılırken, onlar ve meslektaşları diğer terapistlerin çalışmalarını ve kendi gözlemlerini net bir şekilde düzenlediler. Onların umutları terapist davranışlarına ilişkin gözlemlerin danışanlara çok faydasının olmasıydı. Çalışmalarını düzenleyerek kendi çalışmalarının avantajlarına inandılar ve 1970’lerin ortalarında kendi kurumlarını oluşturdular. Daha sonra onlar ve üyeleri kendi danışanlarıyla, dikkatle gözlenmiş terapi süreçleri ve araştırma sonuçlarındaki değişiklikleri çalıştılar ve sonunda dünyanın her tarafındaki uygulayıcılara kendi prosedürlerini öğrettiler.
Bu kısa ve ilgi çekici tarih Insoo ve De Shazer’ın ilerlemesini gösteren anahtardır ve onların meslektaşları kendi prosedürlerini gerçekleştirdiler. Onlar kişisel görüşme gözlemleriyle en kullanışlı olacak şeyin ne olduğuna dikkat ederek tümevarım çalıştılar. Bu süreçte onlar, danışanın problemlerinin merkezi ve doğası hakkında önceden var olan tüm fikirleri bir kenara koymada kendilerine güvendiler. Bunların tersine alandaki diğer uygulayıcılar tümdengelim geliştirdiler, onlar danışan problemlerinin nedenleri ve doğasında var olan teorilerden mantıki sonuç çıkardılar. De Shazer ve Insoo çözümü yapılandırma prosedür çalışmalarından ziyade danışan için neyin faydalı olacağını vurguladılar. Bununla birlikte onların faydalı ve ili gelişmiş prosedürleri, doküman haline geldi, özellikle de Shazer, düşünmeye ve terapötik sürecin doğası hakkında yazmaya başladı.
De Shazer (Hopwood & de Shazer, 1994), özellikle ailelerle çalışırken, 1982’de çözüm ve problem arasında bağlantıya ihtiyaç olmadığını rasgele buldu. Her zamanki gibi de Shazer ve meslektaşları “Bu seans size neler verdi ?” şeklinde sorular sordular, cevap olarak seansın sonunda onlar 27 farklı problem sıraladılar. Bu 27 cevabın hiçbirisi açık bir şekilde tanımlanamadı. De Shazer ve meslektaşları müdahale planı yapamadılar. Aile üyelerinden problemlerinden farklı bir noktaya odaklanmaları desteklendi, de Shazer ve meslektaşları onlara dikkatli bir şekilde “Hayatınızın devamında ne olmasını isterdiniz ?” diye sordular. İki hafta sonra aile üyelerine dönüldüğünde; onlar hayatlarının iyiye gittiğini ve problemlerinin çözüldüğünü hissettiklerini söylediler. Problem çözme yaklaşımının tahminine göre, çarpıcı bir şekilde düzelme olmamıştı, çünkü uygulayıcı problemin doğası ve model almada yalnız değildi. De Shazer ve meslektaşlarının deneyimleri probleme odaklanmak yerine çözüme odaklanmalarına yol açtı. Onlar ve diğerleri (1991, akt. De Jong) çalışmalarının devamına bu değişiklikleri dahil ettiler.

ÇÖZÜM ODAKLI TERAPİNİN OKUL ORTAMLARINDA UYGULANABİLİRLİĞİ

Yorumunuzu Yazınız

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir